भेट

भेट

बंद खोलीत आसवे काही
काजव्यांचे जणू थवे काही

भेट नव्हतीच ती, धुके होते
भेटले फक्त गारवे काही

बोललो, काय बोललो नाही
आठवे तू , न आठवे काही

दोन डोळ्यांमधील आकाशी
हिंडले मौनपारवे काही

तू न पुसलेस मी कसा आहे
अन् मलाही न बोलवे काही

मान वेळावली अशी तूही
शब्द सुचले मला नवे काही

काय हसलीस तू नकाराचे
वाटले की नको हवे काही

— चित्तरंजन भट

तू नसताना

तू नसताना
तुझ्या सयींच्या
उधाण लाटा
चहुदिशांना

तू नसताना
उजाडलेल्या
भणंग वाटा
चहूदिशांना

तू नसताना
रित्या अंबरी
फिके चांदणे
चहूदिशांना

तू नसताना
तुझी आर्जवे
तुला शोधणे
चहूदिशांना!

(manogat)

Still Working on this Illustration....

च्यायला मी काय खोटे बोलतोय काय!!!

च्यायला, प्रेम म्हणजे असतं काय,
खाली डोके वर पाय,
नुसताच गोंधळ, कल्लोळ सारा,
बोला मी खोटे बोलतोय काय!!!!

पण प्रेमात असं व्हावचं लागतं,
थोडसं हसावं अन थोडसं रडावंच लागतं,
धरलं तर चावतं, सोडलं तर पळतं,
बोला मी खोटे बोलतोय काय!!!!

ती दिसली तरी त्रास,नाही दिसली तर दुप्पट वैताग,
आपल्याला मग काही सुचत नाही, मग ती आल्यावर चुप बसताच येत नाही.
बिचारी मान खाली घालुन शिव्या खाते, स्वतःची चुक मान्य करते,
खरतर तिला दुखवावेसे मला मुळीच वाटत नाही, पण तिचे अश्रु पिल्याशिवाय आपल्याला बरेच वाटत नाही.
अरे दोस्तहो, तुम्हाला काय वाटलं मी फ़ेकतो,
च्यायला !!!!
मी काय खोटे बोलतोय काय!!!

(manogat)

My Illustration

हिंदू

माझे अवघे मी पण हिंदू
आयुष्याचा कणकण हिंदू,
ह्रदयामधले स्पंदन हिंदू
तन-मन हिंदू, जीवन हिंदू !

दरीदरीतिल वारे हिंदू
आकाशातिल तारे हिंदू,
इथली जमीन, माती हिंदू
सागर, सरिता गाती हिंदू !

धगधगणारी मशाल हिंदू
आकाशाहुन विशाल हिंदू,
सागरापरी अफाट हिंदू
हिमालयाहुन विराट हिंदू !

तलवारीचे पाते हिंदू
माणुसकीचे नाते हिंदू,
अन्यायावर प्रहार हिंदू
मानवतेचा विचार हिंदू !

महिला, बालक, जवान हिंदू
खेड्यामधला किसान हिंदू,
शहरांमधुनी फिरतो हिंदू
नसानसांतुन झरतो हिंदू !

प्रत्येकाची भाषा हिंदू
जात, धर्म अभिलाषा हिंदू
तुकाराम अन कबीर हिंदू
हरेक मस्जिद, मंदिर हिंदू !

इथला हरेक मानव हिंदू
अवघी जनता अभिनव हिंदू,
झंझावाती वादळ हिंदू
हिंदू हिंदू केवळ हिंदू !

शंभर कोटी ह्रदये हिंदू,
हजार कोटी स्वप्ने हिंदू,
असंख्य, अगणित ज्वलंत हिंदू
अखंड भारत, अनंत हिंदू !!!

-शतानंद.

पाहिले तुला हळूच

पाहिले तुला हळूच काल मी तिथे वळून
रुपमोगरा मनात दर्वळे तुझा अजून

ओतले मधाळ गोड रूप साजिरे तुझ्यात
चंद्र पाहता वरून लाजतो तुला बघून

आजकाल आसपास होतसे तुझाच भास
प्राण प्राण रोम रोम गातसे तुझीच धून

काढतो कसे बसे बरेच तास आफिसात
पाहतो तुझीच वाट त्याच स्थानका वरून

ये नको छळू अता तुझाच ध्यास लागला गं
तूच पाहिजे मला तुझाच रोग हा म्हणून

-tushar joshi